Rozdział 1

Witajcie! Przepraszam Was, że tak długo nie dodawałam pierwszego rozdziału. Za oknem piękna pogoda, wakacje... No ale już jest. Rozdział drugi nie wiem kiedy będzie. W dwóch tygodniach na pewno sie zmieszczę (choć myślę, że to będzie krócej trwało). Nadal szukam kogoś do zrobienia szablonu bloga, naprawdę mi na tym zależy. Dobra, juz nie będę zanudzać. Zapraszam do czytania!






*EDIT (23.04.2015):
Po pierwsze do osób, które dopiero zaczynają- jest prolog i polecam przeczytać opis ;)
Po drugie: Wiem, że na początku pisałam źle, nawet gorzej niż źle, ale polecam przeczytać moją miniaturkę, którą napisałam niedawno:
Pierwsza część http://dramione-nowa-milosc.blogspot.com/2015/03/magiczne-ferie-czesc-1.html
Druga część http://dramione-nowa-milosc.blogspot.com/2015/03/magiczne-ferie-czesc-2.html 
Trzecia część http://dramione-nowa-milosc.blogspot.com/2015/03/magiczne-ferie-czesc-3.html
Dzięki temu zobaczycie, że jeśli przebrniecie przez te pierwsze rozdziały to dotrzecie do czegoś co jest napisane lepiej, a ta miniaturka doskonale to ukazuje, a nie jest istotna w całej historii ;) Nie twierdzę, że nie ma tam błędów, ale jest na pewno lepsza niż to co pisałam na początku ;)  

***


Hermiona

Siedziałam w ogrodzie obok mojego domu i przeglądałam stare podręczniki. W przyszłym roku czekają mnie owutemy i muszę być dobrze przygotowana.

Obok mnie leżała moja różdżka. Stare nawyki, które mi się wyrobiły podczas wojny już pozostały. Od czasu zwycięstwa nad Voldemortem zawsze nosiłam przy sobie różdżkę. Jak mówi mugolskie przysłowie przezorny zawsze ubezpieczony.

Oderwałam się na chwilę od Dziejów magii i spojrzałam w stronę domu. Za oknem zobaczyłam moich rodziców, którzy gotowali razem obiad. Nie mogłam się nacieszyc tym widokiem. Przed wojną, kiedy modyfikowałam im pamięc myślałam, że już nigdy ich nie zobaczę.

Po obaleniu Tego, Którego Imienia Nie Wolno (Było) Wymawiać, razem z Ronem wyruszyliśmy do Australii w poszukiwaniu moich rodziców. Myśleliśmy, że zajmie nam to jeden dzień ale odnalezienie państwa Grangerów nie było takie proste ponieważ śmierciożercy namieszali we wszystkich rzeczach związanych z jugolami, czyli też dokumentacje biur podróży. Po trzech dniach poszukiwań, musieliśmy na chwilę wrócić na pogrzeb Freda. Kiedy ceremonia się zakończyła, Ron nie był w stanie ruszyć na dalsze poszukiwania więc dalej poszukiwałam sama.

Bez Rona czułam się dziwnie. Na szczęście udało mi się ich znaleźć. Odwróciłam zaklęcie i wszystko im opowiedziałam. Potem wróciliśmy do domu i od tego czasu było spokojnie.

Postanowiłam wrócić do Hogwartu aby nadrobić zaległości. W jakiejkolwiek pracy nie miałabym jakiś problemów, ale nie chciałam mieć braków w mojej edukacji.

Harry, Ron i Ginny też wrócą. Harry wróci ze względu na Ginny, która  i tak musiałaby wracać. Ron wróci chyba tylko ze względu na mnie.

-Hermiono, obiad!- zawołała moja mama przez okno. Doleciał do mnie wspaniały zapach spaghetti.

Zebrałam resztę podręczników i pobiegłam do domu.

-Zaraz wrócę- powiedziałam do mamy, która już nakładała nasze dania.

-Nie zapomnij o umyciu rąk skarbie.

Weszłam na górę i odłożyłam moje książki. Potem skierowałam się do łazienki aby umyć ręce. Zeszłam na dół na obiad. Rodzice już siedzieli przy stole i wesoło rozmawiali. Zaczęliśmy posiłek.

Gdy już kończyłam jeść, usłyszałam pukanie w szybę. Moja ręka odruchowo powędrowała do kieszeni z różdżką. Spojrzałam w stronę szyby a za nią siedziała śliczna płomykówka z listem. Od razu rozpoznałam, że to list z Hogwartu.

Podbiegłam do okna i je otworzyłam. Sowa zleciała wdzięcznie na blat. Zdjęłam jej list i od razu wyleciała z kuchni.

-Od kogo to?- zapytała mama. Rodzice przyzwyczaili się do sowiej poczty. Oboje wpatrywali się z zaciekawieniem.

-To z Hogwartu- odpowiedziałam i otworzyłam list.

Szanowna Panno Granger!

Mamy przyjemność poinformować Panią, iż została Pani mianowana tytułem Prefekta Naczelnego. Przypominamy o obowiązkach tej funkcji…

Nie mogłam w to uwierzyć. Od tak dawna czekałam na tę chwilę. Już kiedy zostałam prefektem w piątej klasie, myślałam o tym jak by to było, gdybym została prefektem naczelnym. Zawsze o tym marzyłam. Liste obowiązków prefekta naczelnego znałam na pamięć, więc nie musiałam czytać dalszej części listu, choć i tak to zrobiłam. List jeszcze zawierał przypomnienie o godzinie odjazdu Expressu Hogwart i listę potrzebnych podręczników. Został załączony bilet na pociąg i odznaka prefekta naczelnego, która mieniła się w słońcu. Na końcu listu widniał podpis Profesor McGonagall, która została dyrektorem. Cieszył mnie ten fakt. Zasłużyła na tą posadę i myślę, że tylko ona się na nią nadawała. Będzie godnym następcą Dumbledore’a i Snape’a.

Nie zauważyłam kiedy podeszli do mnie rodzice. Patrzyli mi przez ramię czytając list.

-Jesteśmy z ciebie tacy dumni!- Powiedzieli chórem i mocno mnie przytulili. Po chwili wypuścili mnie ze swoich objęć.

-Tak bardzo się cieszymy- dodała mama.

-Nasza mała została prefektem naczelnym- zawołał tata i znowu krótko mnie przytulił.

-Pójdę się uszykować i zobaczę co u Ginny, ona pewnie też dostała list- powiedziałam. Sprzątnęliśmy ze stołu po obiedzie i rozeszliśmy się.

Wbiegłam na górę uszykować się do wyjścia. Nałożyłam lekki makijaż, wzięłam różdżkę i moją torebkę potraktowaną zaklęciem zmniejszająco-zwiększającym. Miałam tam wszystko. Tak na wszelki wypadek (kolejne przyzwyczajenie).

Zeszłam na dół pożegnać się z rodzicami i wyszłam do ogrodu. Rozejrzałam się, nikt mnie nie widział.

Obróciłam się i z typowym pyknięciem przeteleportowałam się do domu Weasley’ów.

***

Draco

Siedziałem w swoim pokoju gdy nagle zapukała w okno sowa. Na początku pomyślałem, że to od Blaise’a. Przez całe lato korespondowaliśmy ze sobą. Kiedy jednak spojrzałem na kopertę, od razu zobaczyłem pieczęć z herbem Hogwartu.

Podszedłem do okna i je otworzyłem. Brązowa sowa sfrunęła na podłogę i spojrzała na mnie swoimi mądrymi bursztynowymi oczami. Wziąłem list, a ona wyleciała z mojego pokoju. Typowe szkolne sowy, pomyślałem.

Otworzyłem list i zacząłem czytać. „Szanowny Panie Malfoy…”. Okazało się, że zostałem prefektem naczelnym, lecz z powodu mojej przeszłości w szeregach Czarnego Pana, będę miał małe ograniczenia przez pierwsze trzy miesiące. Drugi prefekt naczelny będzie miał na początku odrobinę większą „władzę”. Na dole widniał podpis McSztywnej. Wreszcie dostała te posadę.

Zastanowiłem się kto jest drugim prefektem naczelnym. Od razu pomyślałem o Hermionie. Była taka mądra, przykładna… Uznałem, że to chyba będzie ona, szczególnie, że McSztywna jest dyrektorem.

Spojrzałem jeszcze raz na list. Jeszcze podręczniki. Postanowiłem że, jutro pójdę na Pokątną. Oprócz podręczników pójdę jeszcze do Madame Malkin i może do Ollivandera. Dobrze, że nadal wytwarza różdżki. Po tym jak Potter mi oddał różdżkę, niezbyt mnie słuchała, choć było z nią lepiej niż mojej matki. Będę chyba musiał kupić nową a tą dam Wybrańcowi.

Wróciłem myślami do Hermiony. Mam nadzieję, że jednak będzie chciała ze mną rozmawiać. Podczas wakacji odkryłem, że oprócz Wieczystej Przysięgi, ojciec rzucił na mnie jakiś urok. Przez niego tak łatwo było mi ubliżać  Hermionie.

Myślałem o niej jeszcze przez jakiś czas a potem postanowiłem złożyć wizytę Zabiniemu. Jutro pewnie pójdziemy razem na Pokątną.

-Mamo, będę u Blaise’a!- krzyknąłem i teleportowałem się wciąż myśląc o brązowookiej czarownicy.